In een typische Nederlandse buitenwijk wordt op een nacht het lijk van de 18-jarige Jonas van der Geest gevonden. Waaraan hij is overleden is niet meteen duidelijk. Inspecteur Harry Kleijn stelt een onderzoek in. Zijn speurwerk brengt bijzondere dingen aan het licht.
Door Martijn Douma
De overleden Jonas was de bassist van het garagebandje In Hollandia Suburbia (I.H.S.). Garagebandje slaat zowel op de muziekstijl als op de plek waar ze oefenen. In de woonwijk van de bandleden staat het vol met eentonige, grijze rijtjeshuizen. Een blok met garages biedt uitkomst: daar kunnen ze oefenen.
Metalen schijf
Inspecteur Kleijn heeft al eerder te maken gehad met een bandlid van IHS: toetsenist Ido Lindemans verloor een half jaar eerder namelijk een arm. Teruglopend van een oefensessie met de band werd hij plotseling geraakt door een metalen schijf, die door de lucht kwam aanvliegen. De aanvaring met de schijf was dusdanig hard dat zijn linkerarm eraf werd gesneden. Zijn leven kon ternauwernood gered worden, mede dankzij het heldhaftige optreden van zijn bandleden.
UFO?
Over dit geval beweerde Jonas overigens vlak vóór het voorval met de schijf dat hij drie lichten boven de wijk had zien hangen. De schijf bleek later een afsluitdeksel te zijn geweest van een heel diepe boorput van de NAM, die decennia geleden in een braakliggend landje in de wijk is aangelegd.
Buurtbewoners
Tijdens Kleijns onderzoek maken we als lezer kennis met diverse buurtbewoners, zoals Tonnie, Petra en Ria, die door buurvrouw Vesper worden ingewijd in de geheimen van de wicca. Of Wim, de man van Ria, die vanwege de bijverschijnselen van haar medicijnen wiet is gaan telen. Een leuke aanvulling op zijn inkomen, maar ook nog eens een regelrechte hit in het drugswereldje.
De inspecteur komt steeds meer te weten, maar of hem dat in de buurt van de oplossing van Jonas’ overlijden brengt…?
Typisch Nederlands
Het verhaal speelt zich af in zo’n wijk die de meeste Nederlanders wel zullen herkennen, er gewoond hebben of wonen. Blokken vol met typische Nederlandse rijtjeswoningen en flatgebouwen, zoveel dat alles er hetzelfde en grijs uitziet (de kleuren van het boek bestaan dan ook geheel passend uit grijstinten en andere, vrij donkere, kleuren). De mensen die er wonen ben je ook vast wel eens tegengekomen, of je hebt ze in Hart van Nederland voorbij zien komen. Een feest der herkenning dus!
Dameskransje met wicca
Zoals daar bijvoorbeeld het kneuterige dameskransje is, dat regelmatig bijeenkomt in een van de huizen (ook al gaat het daarbij om hekserij/wicca en niet om yoga of haken), het bandje IHS met hun strakke kostuums – die passen bij de muziekstijl, de brave buurman buschauffeur die wiet teelt, de middelbare school zoals er dertien in een dozijn zijn.
Intriges
Heel gewoon, dood gewoon…. Maar geleidelijk aan wordt het verhaal steeds bijzonderder. Mensen die eerst aangaven van niks te weten blijken toch wel op de hoogte van bepaalde zaken. Mensen die elkaar niet lijken te kennen blijken toch op de een of andere manier verbonden. Maar of die met de dood van Jonas samenhangen? Speelt de diepe put die lang geleden door de NAM is aangelegd ook een rol? Er is in ieder geval veel aan de hand in de wijk en dat nodigt uit tot door lezen.
Realistisch en karikaturaal
De tekenstijl van auteur Guido van Driel is aan de ene kant realistisch: de huizen, de gebouwen, het staat er allemaal erg herkenbaar op. De manier waarop hij mensen tekent is juist meer karikaturaal, met zeer expressieve gezichten. Voor de sfeer in het boek werkt dat erg goed.
Het herkenbare, typisch Nederlandse sfeertje in dit album, bij vlagen de kneuterigheid ten top, gecombineerd met een opeenstapeling van mysterieuze gebeurtenissen en intriges maken dit een heerlijke pageturner die nog wel even blijft hangen. Op naar deel 2!
Tekst en tekeningen: Guido van Driel
Uitgever: Concerto Books
176 pagina’s / hardcover / € 34,99 / ISBN 9789493109117