Parijs, 1950. Op verzoek van een filmster gaat speurneus Atom op zoek naar Annette, een vrouw waarvan sinds 1945 niets meer vernomen is. Intussen krijgt hij te maken met Armeense familietaferelen, een bende, zwervers, filmsterren en misschien nog wel het ergste: zijn zusjes!
Door Martijn Douma
De verdwenen Annette was destijds een ‘Rochambelle’, een van de heldhaftige vrouwen die aan het eind van de Tweede Wereldoorlog op een ambulance reden. Een man die nog steeds warme gevoelens voor haar koestert wil haar graag terugvinden en klopt aan bij Tigran Vercorian, inspecteur der politie. Maar die is met zijn korps druk met het oppakken van Staatsvijand Nummer 1. En dus belandt de opdracht bij het detectivebureautje van zijn zoon Atom. Gelukkig maar, want Atom en zijn beide medewerkers Mimi en Jojo waren zo onderhand wel klaar met het betrappen van overspelige echtgenoten.
Onverwacht
Voordat Atom de opdracht toegespeeld krijgt is er al het nodige gebeurd: zijn vader blijkt in de problemen te kunnen komen. En pas dan begint het speurwerk naar Annette, bijgenaamd ‘Kleine Kever’, en dat gaat niet bepaald soepel. Wanneer de zaak begint te lopen verzeilen zijn medewerkers en hij in de nodige grappige maar ook gevaarlijke situaties.
Zwalkend eerbetoon
Yann heeft een scenario geschreven dat je kunt zien als eerbetoon aan detectiveachtige strips uit de jaren ’50 zoals Guus Slim – zijn kompaan inspecteur Spek duikt zelfs op – en ook wel aan de oudere albums van Robbedoes en Kwabbernoot, van de hand van Jijé. Yann heeft er van alles en nog wat ingestopt: Armeense tradities, veel straattaal, flashbacks naar de Tweede Wereldoorlog, filmsterren van toen en dan ook nog eens de acties van Atoms vader. Aan de ene kant is het smullen geblazen want er komen allerlei interessante en komische situaties en typetjes voorbij en het is erg sfeervol. Aan de andere kant komt het wat chaotisch en zwalkend over en is het plot wel wat dun. En die straattaal en Armeense scheldwoorden worden al gauw irritant.
Moderne retrostijl
Olivier Schwartz excelleert met zijn tekeningen: hij weet een heerlijk jaren ’50 sfeertje te creëren, met zijn moderne retrostijl die wordt versterkt door de inkleuring. Ronkende scenes waar veel mensen in voorkomen zijn in het album alom aanwezig. Er gebeurt veel in de platen, let ook eens op de details! Schwartz kan zich meten met de klassieke tekenaars van de jaren ’50 – sterker nog: ik zou me kunnen voorstellen dat Jijé jaloers op zijn lijnvoering zou zijn geweest!
Atom Agency deel 2, ‘Kleine Kever’, laat de jaren ’50 detectivestrip zien op een manier zoals het destijds niet vertoond werd. De tekeningen in deze stijl zijn fenomenaal, het script is knap chaotisch. Al met al willen we de volgende delen van deze reeks niet missen!
Tekst: Yann
Tekeningen: Olivier Schwartz
Inkleuring: Hubert en Isabelle Merlet
Grafisch concept: Philippe Ghielmetti en Romain Gigou (Illusions)
Inkleuring cover: Bruno Tatti
Vertaling: Lies Lavrijsen
Lettering: Studio Peter de Raaf
Uitgeverij: Dupuis
56 pagina’s / hardcover / € 9,95
