Samuel zit niet lekker in zijn vel. Je zou hem depressief kunnen noemen. Een relatie of sociaal leven heeft hij niet en zijn werk is ook niet alles. Wanneer hij op zijn 35e verjaardag met de nodige drank op naar zijn ouderlijk huis belt, krijgt hij zichzelf aan de lijn toen hij 10 was. Dit contact maakt dat zijn leven nooit meer hetzelfde zal zijn!
Door Martijn Douma
Denk eens terug aan je kindertijd, aan toen je een jaar of 10 oud was. Je zat waarschijnlijk op de basisschool, deed aan sport en speelde met vriendjes en vriendinnetjes. Wat wilde je later worden? Welke dromen had je toen? Welke gebeurtenissen hebben er destijds plaatsgevonden, waarvoor je jezelf met de kennis van nu zou willen waarschuwen?
Lichtpuntje
In Iemand om mee te praten krijgt Samuel Verdi die kans! Hij zit er niet bepaald lekker bij, op zijn 35e verjaardag. Want hij is single, heeft geen vrienden, een baan waar hij niet vrolijk van wordt en een baas die hem honds behandelt. Zijn enige lichtpuntje is het gepensioneerde echtpaar Marcel en Marcelline, dat in het appartement onder hem woont. Ze schotelen hem een paar keer per week een heerlijke maaltijd voor.
Jongere ik
Op zijn verjaardag belt Sam in een depressieve en dronken bui naar het vaste telefoonnummer van zijn ouderlijk huis. Het jongetje dat opneemt blijkt tot zijn stomme verbazing zijn jongere ik te zijn. Vanaf dat moment belt hij af en toe met de 25 jaar jongere versie van zichzelf. Het jochie wil voetballer worden en schrijver, en wil verre reizen maken. Hij wil indruk maken op de meisjes. Dat is allemaal gelukt toch? Tja, wat moet Samuel daar nu op antwoorden, zonder de jongen teleur te stellen…
Denken
De bizarre telefonische ontmoeting met de tiener zet de dertiger aan het denken, over het verleden en het heden. Aan zijn ouderlijk huis en het pad dat hij daarna heeft bewandeld. Welke jeugddromen heeft hij nu eigenlijk waargemaakt? Welke niet, en wat was daar de reden van? En wat wíl hij nu eigenlijk, gezien de deplorabele staat waarin zijn leven zich bevindt? Kan hij misschien de geschiedenis veranderen door op zijn jongere ik in te praten?
Li-Na
Naast dit gebeuren doet op zijn werk Li-Na haar intrede: zij is door een Chinese handelspartner afgevaardigd als projectmanager. Samuel is op slag verliefd op haar, maar ze gedraagt zich afstandelijk en lijkt niet gevoelig voor zijn avances. Gelukkig vindt hij begrip en wijsheid bij de pensionado’s die onder hem wonen. En durft hij dit aan de jonge Sam te vertellen. Een ding is zeker: een telefoontje maakt dat zijn leven nooit meer hetzelfde zal zijn!
Gevoelens
Eerst het verhaal: er wordt vrolijk op los gefilosofeerd over het leven, herinneringen aan vroeger en het al dan niet uitkomen van jeugddromen. Wat is er gebeurd met het kind dat je was? Hele gesprekken voeren de oude en de jonge Sam met elkaar. Daar doorheen worden Samuels gevoelens voor de gesloten Li-Na gevlochten. De emoties die de revue passeren komen af en toe wel even binnen. Sam is nogal naar binnen gekeerd, en heeft niet door wat er zich in zijn buurt afspeelt. Hij zit diep in de put en heeft eerst het nodige te fiksen ten aanzien van zijn verleden, voordat hij zich in het heden weer aan het leven vast kan klampen.
Diepe kant
Nostalgie speelt daarmee een belangrijke rol in dit boek, maar ook een diepe kant van de mens wordt geraakt: het kind dat je was versus de volwassene die je nu bent. Het eerste heeft grote impact op het tweede. Voeg hier een romance aan toe en je hebt meerdere ingrediënten waar iedereen zich wel in kan herkennen.
Knallende emoties
De tekeningen zijn los en expressief. Vooral wanneer het Samuel emotioneel te veel wordt, knallen zijn emoties bijna van het papier af. Dat ziet er niet alleen grappig uit, het brengt de emotie ook goed over op de lezer. Ik moest overigens wel even goed kijken om de gelijkenis tussen de jongen en de man te zien, maar heb die niet echt kunnen ontdekken. Panaccione hanteert een pagina-indeling met vaste kaders, die hij afwisselt met pagina’s die alle kanten op kunnen gaan. Dat leest prettig en past goed bij de sfeer van het boek.
Trouw
Wanneer je deze graphic novel eenmaal hebt uitgelezen, zou je jezelf er maar zo op kunnen betrappen dat je aan het nadenken bent over je eigen jeugd en de dromen die je had. Ben je trouw gebleven aan je dromen, of heeft ‘het leven’ roet in het eten gegooid? Zou het kind dat je was trots zijn op wie je nu bent? Dat alleen al maakt deze graphic novel meer dan de moeite waard.
Grégory Panaccione
Dit is het eerste stripboek van de hand van Fransman Grégory Panaccione (Antony, 1968) dat in het Nederlands vertaald is. Hij tekende onder andere twee nog niet vertaalde delen uit de reeks Donjon Antipodes, op scenario van Joann Sfar en Lewis Trondheim, en het prachtige, woordloze, album Un océan d’amour uit 2014, op scenario van Wilfrid Lupano. Ook leverde hij een bijdrage aan het hommagealbum La galerie des gaffes, dat in 2017 verscheen vanwege het 60-jarig bestaan van Guust Flater.
Cyril Massarotto
De oorspronkelijke roman Iemand om mee te praten is geschreven door Cyril Massarotto (1975, Perpignan), en is in 2017 verschenen. Hij heeft zijn toestemming verleend aan de verstripping en zijn akkoord gegeven op het scenario en storyboard.
Iemand om mee te praten
Scenario: Gregory Panaccione, naar de roman van Cyril Massarotto
Tekeningen en inkleuring: Gregory Panaccione
Uitgeverij: Lauwert
256 pagina’s / hardcover / € 38,95
