In de bikkelharde verstripping van ‘Ik zal spuwen op jullie graf’ worden we geconfronteerd met een actueel thema: racisme. In het verhaal dat zich afspeelt in de jaren 1940, leren we Lee kennen. Een goed gebouwde, aantrekkelijke blonde jonge man arriveert in het gehucht Buckton. Lee komt echter niet voor de lol naar zo’n uithoek. Hij heeft een duidelijk plan en dat moet en zal hij met geduld ten uitvoer brengen…
Door Bastiaan van Esch
Racisme in elke vezel
In de Verenigde Staten heerst er in een aantal staten in de jaren 1940 een tweedeling. Of je bent wit, of je bent zwart. Ook als je net als Lee maar een beetje zwart bloed door je aderen hebt stromen, ben je zwart en blijf je zwart. Het wordt niet getolereerd als een donkere jongen met een blank meisje omgaat. Lee’s jongere broer Tom had een liefdesverhouding met een blank meisje, werd betrapt door een groep blanke mannen en wordt door de vader en broer van het meisje ter plekke gelyncht. Gruwelijk, misselijkmakend en verwerpelijk. Lee zal de racistische misdaad op zijn broer wreken en spuwen op hun graf.
Geslepen vrouwenverslinder
Lee introduceert zichzelf al rijdend over de stoffige wegen van het Verenigde Staten van de jaren 1940. Hij neemt volgens vooropgezet plan de enige boekwinkel uit de wijde omgeving over en dat doet hij naar behoren. In een gehucht moet je het vermaak zelf creëren en Lee vindt dat in het versieren van jonge vrouwen. Voor de jonge Casanova is elk meisje een prooi en al vlot blijkt dat het te eenvoudig gaat. Lee stelt zijn plannen bij en legt zijn lat al rap een paar niveaus hoger. De welgestelde dochters van de familie Asquith verschijnen daarop geheel volgens plan in zijn vizier. Op hen zal hij zijn woede, wrok en verdriet botvieren.
Censuur ontbreekt
We merken dat net als in het originele werk op geen enkele wijze gebruik gemaakt is van censuur. Een bewuste keuze. De hoeveelheid naakt en daaruit volgende pagina’s met ‘vertier’ is ruimschoots aanwezig en is onderdeel van het te vertellen verhaal. Ten tijde van de publicatie van het originele verhaal was de ophef en de aandacht voor het boek enorm groot. De mate van geweld en seks is in deze keiharde misdaadstrip nog steeds behoorlijk schokkend. Bij de verstripping van dit verhaal is er geen ruimte om de gebeurtenissen met eigen fantasieën in te vullen. We worden meegenomen in het voorstellingsvermogen van de tekenaars. Een pittige job waar ze goed in geslaagd zijn.
Vernon Sullivan als pseudoniem
Het verhaal is oorspronkelijk geschreven door de Franse schrijver Boris Vian. Omdat het verhaal in meerdere opzichten ontzettend ruw en hard is, gaf de auteur na publicatie aan dat niet hijzelf de auteur was, maar een zekere Vernon Sullivan zou de schrijver zijn. Boris had het verhaal enkel vertaald. Al vrij snel werd duidelijk dat het een pseudoniem was en Boris Vian wel degelijk de auteur bleek te zijn. Misdaadverhalen uit de Verenigde Staten waren in de jaren 1940 enorm populair in het land van Boris Vian. Dit was voor hem de reden om te kiezen voor een pseudoniem.
Gestileerde tekenstijl, meerdere tekenaars
Geen moment ben je je bewust van het feit dat er drie tekenaars hun bijdrage hebben geleverd aan deze strip. De tekeningen zijn sterk en verbinden het verhaal heel goed met de bij tijden beklemmende sfeer. Ik kan de tekeningen goed waarderen en je maag draait bij tijden om van de realistische stijl. Dat komt mede door de wijze van inkleuring. Je merkt aan alles dat er heel zorgvuldig gezocht is naar de juiste mensen voor dit project. ‘Ik zal spuwen op jullie graf’ wordt uitgegeven door Daedalus. Het is het eerste deel van een viertal losstaande verhalen die door ‘Vernon Sullivan’ geschreven zijn.
Ik zal spuwen op jullie graf
Naar: Vernon Sullivan alias Boris Vian
Scenario: Jean David Morvan
Tekeningen: Rey Macutay, Rafael Ortiz & Scietronc
Inkleuring: Hiroyuki Ooshima
Vertaling: Dieter van Tilburgh
Uitgeverij: Daedalus
112 pagina’s / Hardcover / € 25,50
