Je moet het maar durven: een kostschool voor gekleurde meisjes beginnen in het Amerika van 1932. Juf Prudence Crandall doet het gewoon! Dertig jaar voordat de slavernij werd afgeschaft. Op papier is dit al gebeurd in de noordelijke staten. En dus ook in het stadje Canterbury, Connecticut, waar de school staat. Toch is de lokale bevolking het er niet bepaald mee eens. Zal Prudence erin slagen haar droom waar te maken?
Door Martijn Douma
In eerste instantie is deze idealistische juf een gewone kostschool begonnen. Met alleen blanke meiden dus. Maar ze verandert van mening wanneer er een leerlinge van kleur in de klas komt. Dit tot groot ongenoegen van de anderen. Het roer gaat dus drastisch om: vanaf de lente mogen ze niet meer terugkomen naar het internaat en zijn alleen nog meisjes ‘van kleur’ welkom.
In opstand
Na een moeizame start begint het eindelijk te lopen op school. Maar de lokale bevolking, die toch heel wat racistischer blijkt te zijn dan je zou verwachten, pikt het niet. Ze komt in opstand. Terwijl Miss Crandall haar leerlingen probeert te scholen worden haar leerlingen en zijzelf uitgescholden, bedreigd, ze mogen winkels en zelfs de kerk niet meer in en er worden juridische stappen tegen ze ondernomen. Het leven wordt ze simpelweg onmogelijk gemaakt. Houdt Prudence het vol? Blijven haar leerlingen wel? Kan het tij nog gekeerd worden?
Groot contrast
Dit deels waargebeurde verhaal laat zien hoe de lokale bevolking nog niet ‘klaar’ was voor het overboord zetten van segregatie. Discriminatie steekt de kop op in het doorgaans zo beschaafde, rustige en vredelievende stadje. Het contrast tussen de gezusterlijke sfeer op de kostschool en de hatelijke uitbarstingen van de dorpsbewoners is dan ook groot.
Nawoord
In een nawoord van 5 pagina’s, geschreven door Joanie DiMartino, de conservator van het Prudence Crandall Museum, wordt de historie van de kostschool uit de doeken gedaan. Ook komt er aan bod wat er vervolgens is gebeurd met juf Crandall en haar leerlingen. Best interessant om te lezen.
Met de vloeiende, animatieachtige, tekeningen wordt een fijne sfeer neergezet. Tekenaar Stéphane Fert werkt met een zachte lijnvoering, het zijn vooral de kleuren die spreken. Hij blijft weg bij details, maar weet de suggestie goed te wekken. Het doet wat denken aan bijvoorbeeld het werk van Cyril Pedrosa. En ze contrasteren sterk met de aanwezige rassenhaat.
Aan de ene kant zal dit verhaal me bij blijven vanwege het waargebeurde verhaal van de kostschool, het wilde jongetje dat door de bossen zwerft en het geweldige tekenwerk van Stéphane Fert. Aan de andere kant wist het verhaal me niet echt te raken, daarvoor is het allemaal wat te vlak en (overwegend) lieflijk.
Wit alom
Scenario: Wilfrid Lupano
Tekeningen en inkleuring: Stéphane Fert
Uitgeverij: Standaard Uitgeverij
142 pagina’s / hardcover / € 29,95 / ISBN 9789462108097
