De jongens van de Beverpatroelje maken ongekende avonturen mee, maar tussen de padvinders is het niet altijd pais en vree. Dit geldt ook voor de scenarist en tekenaar. In deze laatste integrale uitgave komt het op creatief vlak tot een scheiding en gaan de makers hun eigen weg.
Door Bastiaan van Esch
Schoenmaker, blijf bij je leest, toch?
Het einde van de reeks laat vanwege de ontstane situatie niet lang meer op zich wachten. Een tekenaar heeft een goede scenarist zoals Jean-Michel Charlier nodig. En ook al heb je nog zoveel ervaring opgedaan, het is en blijft een vak waarbij je niet zomaar even de pen over kan nemen en het verhaal op hetzelfde niveau kan blijven uitwerken. Een goede scenarist worden betekent veel kilometers maken.
Spanningen
Tekenaar MiTacq (Michel Tacq) heeft medio 1980 regelmatig aan de bel getrokken bij Charlier. De scenarist had meerdere projecten lopen en de jongens van de Beverpatroelje mochten achteraan sluiten in de rij. Er ontstond frustratie en vooral vertraging en MiTacq besloot om het verhaal vanaf pagina 9 in eigen beheer uit te werken en verder af te ronden. Een positief effect van deze keuze was dat MiTaqc meer autonomie had in het uitwerken van deze reeks. Uiteindelijk is het MiTaqc gelukt, maar ik ben van mening dat Charlier een significant hoger niveau behaalde.
Grote veranderingen
De eerste grote verandering was dat er ineens ook padvinders van het vrouwelijke geslacht in beeld kwamen en een grote rol gingen spelen in de avonturen van de Bevers. Dit heeft Charlier altijd vermeden en ik begrijp wel waarom. Het eerste verhaal (Op zee gevangen) laat de lezer kennismaken met een grote groep dames die met elkaar op kamp zijn en zich uitstekend vermaken. De sufheid spat er werkelijk vanaf. Het is allemaal te onschuldig, te naïef en vooral te ongeloofwaardig. De onderlinge dialogen zorgen voor opgetrokken wenkbrauwen en een zucht.
Stereotype boeven
Het tekenwerk is van hetzelfde niveau als alle andere delen en daar zal ik geen negatief woord over schrijven. In het vervolg van deze laatste complete Beverpatroelje krijg je nog twee verhalen voorgeschoteld. De keerzijde en Souvenirs uit El Casino. De criminelen die de hoofdrol opeisen zijn ook van het voorspelbare soort. De stereotype slechterik die enkel en alleen denkt aan zijn eigen rijkdom en de gewone man laat stikken. Dit kunnen de Bevers uiteraard niet over hun kant laten gaan. De avonturiers ondernemen de nodige acties om erger te voorkomen en de mensen te redden van de ondergang.
Tweeluik
Souvenirs uit El Casino is het afsluitende deel van het tweeluik met De Keerzijde. In dit grote verhaal horen de mensen uit een krottenwijk dat hun huizen op de berg op instorten staan. Ze moeten vertrekken, want hun leven is in groot gevaar. Maar wat gebeurt er? Niets. Sterker nog: er worden luxueuze huizen gebouwd op de locatie waar tot voor kort de krakkemikkige huisjes stonden.
Moraalbevers
De voormalige bewoners zijn natuurlijk over de rooie en eisen gerechtigheid. Maar in een corrupt land als El Casino komt de hulp al snel uit onverwachte hoek. De Bevers. De moraalridders hebben allemaal hun nukken, maar dit onrecht kunnen ze niet voorbij laten gaan. En zo kabbelt het verhaal naar een einde. Ik was meer onder de indruk van deel 7. Daar zat meer diepgang in en was het allemaal minder voorspelbaar.
De verzamelaar wil ook dit album toevoegen, want de verhalen waren al lang en breed bekend. Aan de andere kant had MiTacq de Beverpatroelje een stille dood kunnen laten sterven, maar daar heeft hij een stokje voor gestoken door zelf de reeks te voltooien. Er zullen waarschijnlijk nog twee integrale uitvoeringen verschijnen, aangezien er na Souvenirs uit El Casino nog zes albums verschenen.
De complete Beverpatroelje 8 – Spanning in het zuiden
Scenario: Jean-Michel Charlier & MiTacq
Tekeningen: MiTacq
Uitgeverij: Arboris
160 pagina’s / hardcover / € 34,95
