Wanneer Conan de barbaar zich, na een verloren veldslag, schuilhoudt in een moeras, redt hij een slavin die op de vlucht is. Samen vertrekken ze naar een eiland dat onbewoond zou moeten zijn.
Door Martijn Douma
Dit is het zesde deel in de reeks Conan, waarin telkens een andere auteur of auteursteam een van de verhalen van Conan de Barbaar van bedenker Robert E. Howard verstript. Dit deel, Schaduwen in het maanlicht, is volledig door Virginie Augustin gemaakt.
Vluchtende prinses
Conan houdt zich, na een verloren veldslag, schuil in moeraslanden wanneer een vluchtende vrouw recht in zijn armen rent. Deze Olivia blijkt van koninklijke bloede te zijn, een prinses dus, maar is door haar vader verkocht en als slavin aan een sadistische vorst gegeven. De barbaar neemt haar in bescherming tegen haar achtervolgers en samen gaan ze er per boot vandoor.
Er klopt iets niet
Wanneer ze op een onbewoond eiland belanden bekruipt ze al snel het gevoel dat er iets niet klopt. Ze worden gadegeslagen en achtervolgd. Op een open plek in de jungle blijkt een oeroude tempel te staan met daarin een aantal angstaanjagende beelden. Hoe komen die daar? Hoe kan het dat ze er zo levensecht uitzien? Olivia is er doodsbang voor, helemaal nadat ze erachter is gekomen wat de oorsprong van de beelden is. Conan maakt zich er meer druk om wie hun achtervolger is. Wanneer er een piratenschip aanlegt bij het eiland is dan ook de vraag of dat hun redding wordt of juist niet. Dan breekt de nacht aan…
Virginie Augustin
Wanneer Virginie Augustin (Chatou (bij Parijs), 1973) met nieuw werk komt spitsen wij bij Striptip! de oren. Want haar stripboeken hebben vaak originele thema’s – wat vanzelfsprekend ook door haar scenaristen komt – en we zijn gecharmeerd van haar tekenstijl, die maar blijft evolueren. Haar Nederlandstalige debuut, het geweldige vierluik op scenario van Wilfrid Lupano, Alim de leerlooier, was nog in een komische stijl getekend. Augustins recentere albums, zoals het oneshot Had meneer nog iets gewenst? (2017) en de reeks 40 Olifanten (2019 tot heden), zijn visueel realistischer en strakker van aard.
Magistraal getekend
Dit Conan-album is qua tekenstijl dan weer minder strak en met veel meer aandacht voor detail. Het contrast tussen het paradijselijke eiland en de dreiging die er vanuit gaat is knap in beeld gebracht. Augustin zet een geloofwaardige barbaar en mooie prinses neer en ze speelt met de invalshoeken en kadrering. Het levert geweldige tekeningen op – let bijvoorbeeld eens op de nachtscènes en de vele filmisch aandoende shots: magistraal!
Prinses met pit
Het verhaal is natuurlijk niet door haar geschreven, maar ze heeft het bewerkt tot een stripscenario. Het (korte) verhaal zelf, in 1934 voor het eerst gepubliceerd, bevat klassieke elementen uit het Swords & Sorcery-genre: mooie prinses, bloeddorstige barbaar, vervaarlijke tegenstanders, monsters, piraten, dreigende jungle, magie. Augustin zet de prinses niet neer als een onderdanig typje maar heeft haar wat pit meegegeven, terwijl Conan juist een wat minder pittig karakter heeft. Ze heeft gedaan wat ze kon om er, binnen de beperkingen van Howards originele verhaal, haar eigen draai aan te geven.
Maar…
Maar ik werd niet overrompeld door wat er gebeurde: daarvoor gebeurde er te weinig origineels en opwindends. Dat schrijf ik overigens niet aan Virginie Augustin toe, die vakkundig en knap werk heeft geleverd, maar aan het originele verhaal, dat misschien simpelweg te kort was voor dat wat er nu ontbreekt.
Oorspronkelijke tekst: Robert Ervin Howard
Bewerking, scenario, tekeningen en inkleuring: Virginie Augustin
Vertaling: James Vandermeersch
Lettering: Studio Peter de Raaf
Uitgeverij: Glénat / Ballon Media
62 pagina’s / hardcover / € 18,95 / ISBN 9789462941366
