Circus Marcos is in de stad. In deze weken is Louis onbezorgd en opgetogen. Betoverd door de show raakt hij onder de indruk van een grote olifant, maar nog meer van zijn verzorger Clara. Zij zal zijn vriendin worden en later zijn vrouw. Louis heeft het geluk echter niet aan zijn kont hangen. Hun leven kent naast kleine vonken van voorspoed ook grote periodes van duisternis.
Door Bastiaan van Esch
Louis is wees, behoorlijk fors en hij draagt een zware bril vanwege zijn slechte ogen. In het weeshuis van de paters Jezuïeten is het leven in de zestiger jaren niet makkelijk. Hij mist een familie om zich heen en zijn uiterlijke kenmerken komen zijn sociale positie in het tehuis niet ten goede.
Meneer Manuel
In een bestaan zonder ouders heb je mensen nodig met een groot en zachtaardig hart. Als Louis op een avond het weeshuis ontglipt om weer naar het circus te gaan kijken, wacht hem bij thuiskomst een grote verrassing. De surveillant van het weeshuis is meneer Manuel. Hij zit in het donker naast zijn lege bed te wachten en wacht op een verklaring.
Artikel 5
Het weeskind is open en eerlijk. Hij vertelt tot in detail over zijn belevenissen. Hij beschrijft hoe Clara als verzorger omgaat met de magistrale olifant en Louis is hier diep van onder de indruk. Ook vertelt hij hoe bijzonder hij het vindt dat Clara hem ziet staan. Hoe ze hem waardeert en niet kijkt naar zijn uiterlijk. Ze kijkt dwars door zijn dikke brillenglazen, rechtstreeks zijn ziel in. Puurder kan het bijna niet worden. De man ziet en hoort een jongen die op zijn gelukkigst is en hij maakt de juiste keuze. Hij wordt een bondgenoot van het weeskind en laat hem toch, na een passende straf, elke avond naar het circus gaan.
Noodlot
In de vijftig weken dat het circus elders op het continent haar kunsten toont, schrijven de twee elkaar brieven. De jaren verstrijken en de liefde tussen Louis en Clara groeit uit tot een huwelijk. Het stel kan hun geluk niet op, maar Louis’ grootste droom wordt geen werkelijkheid. Zij kan haar man niet geven wat hij zo graag zou willen: een familie. Maar het noodlot slaat daarna pas echt toe. De droefheid krijgt de overhand en daar zal de jongeman handen en voeten aan moeten geven.
Imposant tekenwerk
Naast het verhaal ben ik ook diep onder de indruk van het tekenwerk van Nina Jacqmin (21 augustus 1989). De cover is al van een grote schoonheid. Het geeft direct een goed beeld van wat je mag verwachten van de tekeningen. De sepia-inkleuring wordt aangevuld met de rode circustent. Bijna elke pagina kent rode en blauwe accenten, maar deze zijn sterker aanwezig bij grote emoties. De illustraties krijgen hierdoor de juiste sfeer. Ingetogen en somber, maar sterker en dominanter gekleurd waar het moet.
Fotografische invalshoek
Jacqmin heeft een goed oog voor compositie. Ze weet heel goed hoe ze bepaalde elementen moet uitvergroten of hoe ze juist afstand moet nemen tot de situatie. Louis is groot en daar maakt ze in een aantal gevallen heel bewust gebruik van. Ook bij de inkleuring past ze dit subtiel toe. Hierdoor is niet altijd een begeleidende tekst nodig. De tekeningen vertellen het verhaal op dat moment treffender dan ieder ander woord.
Bekroond
Van de hand van Nicolas Antona (23 juli 1974) verscheen binnen de Arboris XL collectie eerder het boek De Bloemenman. De droefheid van de olifant is in Frankrijk bekroond met tientallen prijzen en is bovendien verwerkt tot toneelstuk. Laat het ook in Nederland maar de aandacht krijgen die het verdient.
De droefheid van de olifant
Scenario: Nicolas Antona
Tekeningen: Nina Jacqmin
Uitgeverij: Arboris
80 pagina’s / hardcover / € 23,95
