Uitgestrekte velden, weilanden vol koeien en schapen, een blauwe lucht en een heldere zon: wat kan het platteland toch heerlijk zijn! We lazen Didier, het 5e wiel aan de tractor. Of trekker, zo u wilt.
Door Martijn Douma
Agrariër met aambeien zoekt de Ware 
In hoeverre Didier – 45 lentes jong, agrariër – het hiermee eens is wordt niet echt duidelijk. Op aanraden van de huisarts krijgt Didier medicijnen tegen de aambeien, maar “voor het andere kan het ook helpen”. Dat andere is het feit dat Didier vindt dat het de hoogste tijd is om de Ware Liefde te vinden. Hij voegt woord bij daad en besluit een profiel te maken op een datingsite. Dat hij overgewicht heeft, veel alcohol nuttigt, nog nooit een relatie heeft gehad en samen met zijn zus in de boerderij woont houdt hem heus niet tegen.
Van aanpakken weten
Soazic, zijn zus, houdt wel van aanpakken: ze verzorgt Didier en samen met hem de koeien. Niet dat haar broer zo gezellig is om mee samen te wonen: naast het werk op de boerderij doet hij niet veel meer dan voetbal kijken, de Tour de France intensief volgen en drinkt hij er iets te graag een. Ging Didier maar op zichzelf wonen… Ze besluit stiekem Didiers profiel op de datingsite te verbeteren, in de hoop dat er een snelle match volgt.
En toen waren het er 2
Het leven van broer en zus wordt ruw verstoord wanneer bevriende boer Régis failliet gaat. Hij is alles kwijtgeraakt, waarop Didier hem meeneemt naar de boerderij en hem zodoende in huis neemt. Ook Régis blijkt wel een biertje te lusten. In plaats van dat Soazic van Didier verlost wordt, heeft het er alle schijn van dat ze er nu nóg een drinkebroer bij heeft gekregen… 
Match gevonden
Twee gebeurtenissen veranderen de levens van deze drie mensen echter voorgoed: een bezoekje door Didier en Régis aan het lokale Ploegfestival, waar ze hem stevig weten te raken, en een succesvolle match op de datingsite voor Didier, die niet bepaald zo uitpakt als ze hadden verwacht. Waardoor uiteindelijk het leven op het platteland misschien toch heerlijk kan zijn?
Zo grauw is het niet
Pascal Rabaté (1961), bekend van onder andere Ibicus, Een tweede jeugd en het recente Leve de branding!, schreef het scenario. Normaal gesproken tekent hij zijn verhalen zelf, in een realistische, ietwat karikaturale stijl. In dit album heeft hij het tekenwerk uitbesteed aan François Ravard, die met een vrolijke en kleurrijke stijl wat hoop weet te brengen aan het ietwat grauwe leven van broer, zus en vriend. Fransman Ravard (1981) heeft inmiddels een stuk of vijftien albums getekend, dit is het eerste dat in het Nederlands is vertaald.
Sympathiek en grappig 
Er gebeurt genoeg in dit album, al lijkt het tempo wat laag te liggen. Eigenlijk is dat wel zo toepasselijk: een tempo zoals je dat op het platteland zou verwachten. De drie hoofdpersonen hebben allen zo hun aardse sores en weeffouten en zijn niet bepaald helden. Ze doen alle drie wel dingen misschien niet zo handig zijn om te doen, waarbij Didier wel de kroon spant. Rabaté weet het verhaal op liefdevolle wijze zó te brengen dat je sympathie voelt voor het drietal. De dialogen zijn grappig en doeltreffend: geen woord te veel. De gezichtsuitdrukkingen spreken dan al voor zich. Wat leidt tot een sympathiek en vrolijk stripboek over alledaagse zaken en – jawel – toch ook de romantiek van het platteland.
Tekeningen: François Ravard
Tekst: Pascal Rabaté
Vertaling: Arend Jan van Oudheusden / Studio Peter de Raaf
Uitgever: Concerto Books
80 pagina’s / hardcover / € 24,99 / ISBN 9789493109001 
[bol_product_links block_id=”bol_5c5c14efb2b12_selected-products” products=”9200000103872789″ name=”Didier” sub_id=”” link_color=”003399″ subtitle_color=”000000″ pricetype_color=”000000″ price_color=”CC3300″ deliverytime_color=”009900″ background_color=”FFFFFF” border_color=”D2D2D2″ width=”250″ cols=”1″ show_bol_logo=”1″ show_price=”1″ show_rating=”1″ show_deliverytime=”1″ link_target=”1″ image_size=”1″ admin_preview=”1″]
