Op 11 november 2018 werd de vrede getekend, de Eerste Wereldoorlog was voorbij. De acht vrienden die in 1914 werden opgeroepen om mee te vechten belandden in de loopgraven, er was sprake van onderlinge strijd, kameraadschap, krijgsgevangenschap en vluchten. Ontberingen, pijn en verlies hebben ze moeten doorstaan. En nu is de oorlog voorbij, ineens. De overlevenden zijn teruggekeerd naar hun dorp. Hoe vergaat het ze verder?
Door Martijn Douma
Je kunt het rustig aan veelschrijver Corbeyran (De zang van de vampiers, Elfen, De clan van de draak, Uchronie(s), Café Noir, Cognac – 230 albums sinds 1990!) overlaten om een door en door menselijk verhaal aan het papier of het beeldscherm toe te vertrouwen. Hij geeft zijn personages doorgaans niet alleen een gezicht, maar ook karakter en ziel. Zo ook in deze reeks – hij lijkt dieper dan ooit af te dalen in de menselijke psyche.
Heftig
Het afrondende slot van deze achtdelige reeks is dan ook best heftig om te lezen. Het brengt ons datgene wat iedereen normaal gesproken wil weten, namelijk hoe het verhaal afloopt. Wat we te zien krijgen is dat de ontberingen die de overblijvers hebben moeten ondergaan in de loopgraven diepe groeven hebben achtergelaten. Van een jarenlange hel op aarde – van het ene op het andere moment voorbij – naar een situatie die vroeger normaal zou zijn geweest.
Normaal bestaat niet meer
Maar het ‘normaal’ zoals Pierre, Jules, Momo, Louis, Arsène en de anderen dat kenden bestaat niet meer. De mannen proberen weer iets van een dagelijks leven op te pakken, maar ze worstelen met wat ze gezien, gedaan, meegemaakt hebben. De vrouwen en andere ’thuisblijvers’ net zo goed. De soldaten worden onthaald als helden, maar zo voelt dat helemaal niet. Ze worstelen met zaken als angst, woede, schaamte, verdriet. PTSS, ruim vóórdat de term is uitgevonden.
Tragiek
Dat klinkt niet vrolijk allemaal en is het ook zeker niet. Dat zou ook niet gepast zijn, bij deze indrukwekkende reeks. Dit album vormt een waardig slot van een epos dat de diepe tragiek van de Eerste Wereldoorlog een menselijk gezicht geeft. Maar als de aarde zelf ondraaglijk is geworden, hebben we gelukkig altijd de maan nog…
Tekenaar Étienne Le Roux (De verborgen geschiedenis, Dierenriem, De vloek van Amber) heeft een tekenstijl gehanteerd die niet overdreven realistisch is. Omdat het verhaal zelf somber van aard is, zorgt dit ervoor dat het toch niet te zwaar op de hand wordt. De decors, passend bij de tijd, zijn door Loïc Chevallier getekend. De inkleuring bevat zo goed als geen felle tinten en maakt dat de toon van de tijd goed gezet wordt.
Tekst: Corbeyran
Tekeningen: Étienne Le Roux
Inkleuring: Jérôme Brizard
Grafische uitwerking: Trait pour Trait
Vertaling: Christophe Deconinck
Uitgever: Daedalus
48 pagina’s / € 17,95 / hardcover / ISBN 9789088109942
[bol_product_links block_id=”bol_5d8a608ba587f_selected-products” products=”9200000114012356″ name=”de maan als erfenis” sub_id=”” link_color=”003399″ subtitle_color=”000000″ pricetype_color=”000000″ price_color=”CC3300″ deliverytime_color=”009900″ background_color=”FFFFFF” border_color=”D2D2D2″ width=”250″ cols=”1″ show_bol_logo=”1″ show_price=”1″ show_rating=”1″ show_deliverytime=”1″ link_target=”1″ image_size=”1″ admin_preview=”1″]
