Psychiater Eva Rojas belandt op het landgoed van de steenrijke familie Monturós, waar een testament zal worden voorgelezen. Maar dan wordt een van de voornaamste erfgenamen dood gevonden. En Eva wordt verdacht. Ze gaat zelf op onderzoek uit, om haar onschuld aan te tonen en de moord op te lossen.
Door Martijn Douma
34 jaar oud is ze, ze woont in Barcelona en ze kampt zelf met de nodige psychische problemen. Om haar beroep te mogen blijven uitoefenen moet Eva zelf een psychiatrisch onderzoek ondergaan. Dokter Llop zal dit uitvoeren. Zodoende belandt ze op de bank bij haar collega-psychiater en vertelt ze hem de gebeurtenissen van de afgelopen week.
Testament voorlezen
Rojas werd namelijk door een cliënte, Penelope Monturós, gevraagd mee te komen naar het landgoed van haar familie. Die is steenrijk geworden met de productie van cava. Oma, 102 jaar oud, zal haar testament laten voorlezen nu ze nog leeft. Penelope, een twintiger die sinds haar tienerjaren bij Eva op de bank heeft plaatsgenomen, wil de psych erbij hebben ter morele ondersteuning. Dat andere familieleden gewoon hun advocaat meenemen deert haar niet.
Niet piepelen
Eva belandt in een bijzonder wereldje, met een aantal uitgesproken en kleurrijke karakters binnen de familie. Ze lijken het niet te waarderen dat Penelope, de jongste telg, haar psych heeft meegebracht en maken haar dat duidelijk ook. De jonge arts is niet snel onder de indruk en laat zich dan ook niet piepelen door het haantjesgedrag van de mannelijke familieleden. Laten we wel wezen: voor een psychiater is er niets mooiers dan te proberen een karakter te doorgronden. En daarvoor loopt er genoeg bijzonder wild rond op het landgoed.
Gehaaide linkmiegel
Na afloop van het gala dat ’s avonds na het voorlezen wordt gehouden provoceert Eva Francesc, de jongste zoon, zelfs nadat die haar niet bijster sympathiek heeft behandeld. Deze man van middelbare leeftijd is de machtigste en meest angstaanjagende persoon binnen het zakenimperium Monturós. Hij bestuurt de toko feitelijk, gaat vreemd bij de vleet en er lopen allerhande rechtszaken tegen hem. Een gehaaide linkmiegel dus, en ook nog de voornaamste erfgenaam onder de vijf kinderen van oma Monturós. Vanwege haar provocaties nodigt hij Eva via een berichtje uit om te komen praten, middenin de nacht, maar ze treft hem dood aan.
Belangrijke verdachte
Er wordt een onderzoek ingesteld door de politie, onder leiding van ‘adjunct inspecteur’ Alemany, die nogal op Angela Merkel lijkt, zoals Eva scherpzinnig opmerkt. De psychiater is een belangrijke verdachte: ze is de laatste die voor zijn dood contact met Francesc heeft gehad en degene die hem gevonden heeft. En dus gaat ze eigenhandig op onderzoek uit, om zichzelf vrij te kunnen pleiten, maar ook om de dader op te sporen.
Whodunit?
Het bevragen van de verschillende familieleden en het nagaan van hun reilen en zeilen gaat haar niet in de koude kleren zitten. En dan zijn er ook nog Alemany en het psychiatrisch onderzoek van Llop waar ze rekening mee moet houden. Een echte whodunit ontvouwt zich.
Geen scenarist nodig
Ik ben hun stilte, met als ondertitel Een moordzaak in Barcelona, steekt goed in elkaar, is sterk opgebouwd en bevat de nodige originele elementen. Na het heerlijke liefdesverhaal Ondanks alles laat Jordi Lafebre (Barcelona, 1979) zien dat hij ook in staat is om een degelijke whodunit te schrijven, in een moderne Catalaanse setting. Met de nodige opmerkelijke emotionele en onstuimige karakters en spanning. En ook humor, in de vorm van het clubje vrouwen in Eva’s hoofd die haar van raad voorzien. Lafebre toont hiermee nog een keer aan dat hij geen scenarist nodig heeft om een goed album te kunnen bedenken.
Luchtig
De tekeningen zijn heerlijk luchtig, ze ademen de Catalaanse hoofdstad en platteland. Lafebre’s lijnvoering wordt steeds verfijnder en komt steeds verder te staan van die van zijn komische reeks Mooie zomers. Meer passend bij een serieus onderwerp dus. Er valt veel te ontdekken in de gezichtsuitdrukkingen, houdingen, setting. Subtiliteit alom. De inkleuring sluit naadloos aan bij de sfeer die hij wil neerzetten. Opvallend dat er in het colofon maar liefst vijf personen worden genoemd, die verantwoordelijk zijn voor de voorbereiding van de inkleuring. De tekeningen zijn de moeite van het bekijken waard!
Striptip
Een Striptip! dus, dit album. Het enige minpuntje dat ik zie is dat het karakter en het gedrag van Eva regelmatig best onnavolgbaar zijn, dat ze me niet echt wist te raken. Dat kan natuurlijk per lezer verschillen, dus laat je hierdoor vooral niet weerhouden.
Ik ben hun stilte – een moordzaak in Barcelona
Tekst, tekeningen en inkleuring: Jordi Lafebre
Uitgeverij: Standaard Uitgeverij
Vertaling: Lies Lavrijsen
Lettering: LaGrafica
Grafisch concept: Philippe Ravon en Jordi Lafebre
109 pagina’s / hardcover / € 24,99
