De beruchte bende de “Jersey Cowpunchers” wordt weer bij elkaar geroepen! Vijftien jaar geleden gingen ze tevergeefs op jacht naar de schat van de Confederatie. Ieder ging daarna zijns weegs… Maar bendeleider Hank heeft de juiste locatie alsnog gevonden. Tijd om weer op jacht te gaan!
Door Martijn Douma
Ze zijn zeker niet meer de jongste en zitten eigenlijk helemaal niet te wachten op de oproep van bendeleider Hank Williams. Maar ja, een enorme som geld kun je natuurlijk niet laten schieten als je het niet breed hebt. En dus komen ze zuchtend en steunend bij elkaar: spoorzoeker Woody Strode, scherpschutter Moosbrugger, explosievenexpert Jill McBain en Wang en Ford. Hank heeft geregeld dat de ouwetjes niet te paard hoeven maar met een diligence de besneeuwde bergtoppen kunnen oversteken. Hij heeft een dagboek bemachtigd waarin de locatie van de confederale schat wordt vermeld.
Wat ze niet weten
Wat de rest niet weet is dat er geen schat is en dat het doel van deze trip een andere is dan Hank de bende heeft verteld. Ze werden destijds verraden en Hank wil wraak nemen op de verrader. Intussen wordt de bende nog achtervolgd ook. Na een roerige trip eindigt dit eerste deel met een knal.
Oude vetes, oude vriendschappen
Wat een aandoenlijk verhaal is dit – niet grappig, maar ik zat regelmatig te lachen. De ouwetjes piepen en kraken net zo hard als de diligence die ze moet vervoeren. Ze kampen met kwalen als artrose, bijziendheid en een zwakke blaas. Het vel zit ze niet meer zo strak om lijf en leden als vroeger. Bovendien zitten ze continu op elkaar te vitten. Maar oude vriendschappen bloeien weer op en er worden mooie herinneringen opgehaald rond het kampvuur – al dan niet met behulp van wat sfeerverhogende middelen.
Laatste reis
Toch krijg je als lezer mee dat niet iedereen open en eerlijk is over heden en verleden, waardoor het interessant blijft de karakters te volgen. Al met al raak je gehecht aan deze roversbende. Het is waarschijnlijk hun laatste gezamenlijke reis, for old times’ sake, en dat voel je. Het zal hun menselijkheid zijn die doorschemert in hun doen en laten. Goed werk van scenarist Nicolas Pothier (Poitiers, 1968), in het Nederlandstalige alleen bekend van de tweeluiken Ratafia en Walhalla.
Strakke lijnen
Dan de tekeningen: net zoals met andere albums van Brüno (Atar Gull, Tyler Cross), moest ik wel even wennen aan de strakke, stilistische tekeningen. Ze ogen simpel maar dat is bedrieglijk: als je erop let blijken de houdingen van personen goed te kloppen, ongeacht de hoek van waaruit je ze ziet. Knap, ook gezien de strakke lijnvoering. De inkleuring, door Laurence Croix (Châteaubriant, 1974), is recht toe recht aan. Dat is passend, al werd ik een paar keer op het verkeerde been gezet doordat de kleur suggereerde dat het nacht was, terwijl het overdag bleek te zijn.
Een verfrissende, sfeervolle en ook luchtige western die naarmate het verhaal vordert steeds harder wordt. Het is nog maar de vraag waar het heengaat in het slot van dit tweeluik (‘Afrekening’), maar ik kijk ernaar uit!
Tekst: Nicolas Pothier
Tekeningen: Brüno
Inkleuring: Laurence Croix
Vertaling en productie: Erik van Helvoort en Ben Kamphuis
Uitgeverij: Hum!
56 pagina’s / hardcover / € 18,95 / ISBN 9789491593680
Bestel bij je favoriete boekhandel of direct online:
